Alien Isolation stealth -> horror -> rage?

But first let me take a selfie.

Alien: Isolation ~
อ่าห์ Alien: Isolation~
จะเริ่มยังไงดีหล่ะ~

กูตาย~
ตายแล้ว~
ตายอีก~
ออกเกมไปเช็คว่าที่เล่นอยู่นี่ไม่ใช่ Dark Souls~
แล้วก็กลับเข้ามาตาย~

แต่มันโคตรสนุกเลย
เดี๋ยวนี้หาเกมแบบนี้ได้ยากแล้วนะ เกมที่ไม่มี Tutorial, Autosave แถมแผนที่ในเกมก็เชื่อถือไม่ค่อยจะได้ด้วย (ที่ว่ามานี่ข้อดีจริงๆนะไม่ได้ประชด) บรรยากาศในเกมถอดมาจาก Alien ภาคแรกแทบจะเป๊ะๆ ลืมเรื่องถือปืนสู้กับ Xenomorph ไปได้เลยนี่มันเกมซ่อนหาแบบเจอตัวปุ๊ปตายทันที(แล้วก็ต้องกลับไปเริ่มใหม่จากจุดเซฟที่อยู่อีกฟากของฉาก)

ถ้าดูจากเปลือกนอกจะคิดว่ามันเป็นเกมแนว Horror แต่พอเล่นไปได้ซักพักจะรู้สึกได้เลยว่ามันไม่ใช่แล้ว นี่มันเกม stealth ชัดๆ stealth แบบ hardcore ซะด้วย ตัวเกมเล่นสงครามประสาทกับเราอยู่ตลอดและลงโทษเราทุกครั้งที่เราทำอะไรไม่รอบคอบ Xenomorph กดดันเราได้โดยไม่ต้องโผล่มาให้เห็นด้วยซ้ำ บรรยากาศกับเสียงเอฟเฟคเข้าขั้นไร้ที่ติ

A.I. ของ Xeno นี่น่าจะเป็น A.I. ศัตรูที่ออกแบบมาดีที่สุดในบรรดาเกมที่เคยเล่นเลย มันคาดเดาไม่ได้ ไม่มีแพทเทิร์นแต่ก็ไม่ได้สุ่มมั่วซั่ว แถมดันเรียนรู้พฤติกรรมคนเล่นได้อีก เช่น ถ้าเราแอบในตู้บ่อยๆช่วงหลังๆมันจะเริ่มเช็คตู้แบบเดียวกับที่เราเคยแอบ, ถ้าเราใช้ noise maker บ่อยๆตอนท้ายๆมันจะไม่วิ่งตามเสียงล่อแต่มองหาคนขว้าง(ก็กูนี่แหละ)แทน

สรุปว่าถ้าชอบแนว stealth ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งมวล แต่ถ้าชอบลุยๆนี่ผ่านไปได้เลยไม่งั้นตายจนเบื่อแน่

Mad Max: Fury Road

Witness ME!!!!!

Mad Max: Fury Road เป็นหนังเรื่องที่สองที่ดูในโรงของปีนี้(เรื่องแรกก็ Averger: Age of Ultron) ตัวหนังไม่ได้ทิ้งเนื่องเรื่องหรือข้อคิดลึกซึ้งอะไรมากแต่.....

"แx่งมันส์ชิบหาย!@#$%" 

ช่วงหลังๆรู้สึกเหมือนกับหนังแอคชันทั่วไปในยุคนี้ที่ทำตัว wanna be อยากให้คนดูรู้สึกว่า "เฮ้ยหนังนี้เนื้อเรื่องดีหว่ะ" แต่ Fury Road ไม่ใช่พวก wanna be ครับไม่เลยซักนิดตัวบทมีแค่เพื่อให้เนื้อเรื่องเดินหน้าเท่านั้นเผลอๆบทพูดของทั้งเรื่องจะมีไม่ถึงสิบหน้าด้วยซ้ำ แต่หนังก็ลากฉากแอคชันมาราธอนตลอดสองชั่วโมงได้สบายๆ(จริงๆก็มีพักบ้างแหละแต่แปปเดียวก็กลับมานั่งไม่ติดเก้าอี้เหมือนเดิมแล้ว)

My guitar is a flamethrower your argument is invalid.

ถ้ากำลังสิ้นหวังกับหนังแอคชันในรอบหลายๆปีที่ผ่านมาหล่ะก็เรื่องนี้ไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอนมันมีความ  old school อยู่ในตัวสูงมาก แต่ถ้าใครชอบหนังแอคชันในในช่วงหลายๆปีมานี้ "ไปดูซะจะได้รู้ว่าแอคชันจริงๆมันเป็นยังไง"

ปล. มือกีตาร์ขโมยซีนทุกครั้งที่โผล่จริงๆ ยังกับผู้กำกับสั่งไว้ว่า "ทั้งหมดที่เองต้องทำคือเล่นกีตาร์กับทำตัวให้เท่ห์ที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ทุกครั้งที่โผล่มาในจอนะเฟ้ย"

ปล2. สนุกกว่า Age of Ultron แบบเอามาเทียบกันไม่ได้เลย

สงกรานต์...แล้วไง?

ไม่ได้เล่นสงกรานต์มาหลายปีจนเรียกได้ว่าเป็นคนนอกไปแล้ว เหตุผลไม่ได้เล่นสงกรานต์นี่ง่ายๆเลยเพราะปกติไม่ชอบที่ๆ

• ร้อน
• คนเยอะ
• เสียงดัง

ซึ่งสงกรานต์ผ่านสามข้อนี้หมดเลย เป็นหนึ่งในเทศกาลที่ไม่อยากเข้าร่วมอันดับต้นๆ

วันหยุดทั้งทีทำไมต้องออกหาเรื่องให้ตัวเองให้เหนื่อยแบบนั้นด้วยนะ? นี่ขนาดไม่นับเรื่องตีกันกับพวกเมาแล้วขับนะหรือประชากรส่วนมากของไทยเป็นมาโซคิสม์!? (￣■￣;)!?

Isshuukan Friends "เพื่อน"

ช่วงนี้กำลังว่างเลยหาอนิเมเบาๆดู ที่เลือกเรื่องนี่หลักๆก็เพราะลายเส้นแลดูอบอุ่นชวนนึกถึง usagi drop หนึ่งในการ์ตูนโคตรฟีลกู้ดที่สุดที่เคยดูมา

พล็อทเรื่องคร่าวๆ : ฟูจิมิยะ คาโอริ นางเอกของเรื่องจะเสียความทรงจำดีๆทั้งหมด รวมทั้งความทรงจำที่มีกับเพื่อนทุกๆวันจันทร์ แต่พระเอก ยูกิ ฮาเสะ ก็ตัดสินใจที่จะเป็นเพื่อนกับคาโอริถึงแม้ว่าทุกอย่างจะต้องเริ่มต้นใหม่ทุกๆอาทิตย์อยู่ดี

พล็อทเรื่องสามารถสร้างดราม่าหนักๆได้สบายๆแต่เอาจริงๆกลับไม่หนักอย่างที่คิด โทนเรื่องเน้นไปที่ความสัมพันธ์ของตัวเอกเป็นหลัก (ซึ่งมันหวานกันจนเกินเพื่อนไปตั้งแต่แรกๆละถึงจะบอกว่าแค่เพื่อนๆก็เถอะ)

การเดินเรื่องเป็นไปแบบเอื่อยๆเข้าขั้นช้าถ้าเทียบกับอนิเมส่วนมากแต่ไม่รู้สึกว่าเป็นข้อเสียเลยนะ เพราะมันเดินเรื่องช้าๆนี่แหละทำให้เรารู้สึกร่วมไปกับตัวละคร ตัวเนื้อเรื่องไม่มีอะไรหวือหวาทำให้เรารู้สึกว่าตัวละครในเรื่องจับต้องได้พอรวมกับงานภาพแบบนี้ทำให้รู้สึกอบอุ่นดี เสียดายอย่างเดียวที่มีแค่ 12 ตอน

ความรู้สึกหลักดูจบ : สั้นไปอ่ะอยากดูอีก ชอบลายเส้นแบบนี้ชะมัด

ลง Antivirus ไปทำไม?

ภาพของผู้ที่ติดตั้ง Antivirus เมื่อพบว่าเครื่องของตนมีไวรัสอยู่เพียบ

จากประสบการณ์ตรงๆเลยนะส่วนมากคอมที่ติดไวรัสแบบสาหัสทุกเครื่องทีเจอมาลงแอนตี้ไวรัสหมด บางเครื่องหนักหน่อยก็ลงมันสองสามตัวเลยแต่สุดท้ายก็มีไวรัสยอดนิยมเกือบทุกตัวในเครื่องอยู่ดี

ก็ลง Antivirus แล้วนี่ทำไมถึงโดนไวรัสได้อีกหล่ะ?

Antivirus มันก็แค่โปรแกรมๆนึงครับยังไงมันก็มีช่องโหว่ถึงอัพเดททุกวันยังไงก็มีช่องโหว่ใหม่อยู่ดี แล้วยิ่งถ้าเราไม่ระวังไปเปิดประตูเชิญชวนให้ Malware ต่างๆเข้ามาในเครื่องเราเองแบบนี้ใครจะไปกันไหว

งั้นลงมันหลายๆตัวเลยละกันจะได้ช่วยๆกันอุดช่องโหว่

ปกติลง Antivirus เพื่ออะไรกันครับ? ถ้าคำตอบแรกที่นึกได้คือ "กันไม่ให้ไวรัสเข้ามาทำให้เครื่องช้า" หล่ะก็การลงหลายๆตัวมันก็ผิดตั้งแต่ต้นแล้ว Antivirus ต้องทำงานตลอดเวลาเพื่อป้องกัน Malware ต่างๆ แค่ลงตัวเดียวก็ทำให้เครื่องช้าลงแล้ว แล้วนี่ถ้าลงมันหลายตัวนี่ยิ่งแล้วใหญ่ แย่งกันสแกนจนไม่มีเวลาไปทำอย่างอื่นกันพอดี

ไม่ลง Antivirus แล้วจะป้องกัน Malware ยังไงหล่ะ?

กรณีที่ใช้คอมทำงานทั่วๆไป,ดูหนัง,ฟังเพลง,เฟซบุ๊ค ฯลฯ ก็ไม่มีอะไรมากหลักๆก็

1. เลิกพฤติกรรมกด Next รัวๆๆๆๆๆตอนลงโปรแกรมซะ ไม่ได้ถึงขนาดให้นั่งอ่าน term of service หรอกครับแค่แบบก่อนกด Next ก็ดูบ้างว่าหน้านั้นมันเป็นหน้าอะไรใช่หน้าขอติดตั้ง Baidu หรือเปล่า? ถ้ากด Next มันจะทำอะไรต่อก็พอ ไอ้พวก Malware โคตรยอดนิยมพวก Baidu  หรือ hao123 มันมาทางนี้ทั้งนั้นแหละ
2. อย่าไปเปิดไฟล์หรือคลิกลิงค์อะไรที่เราไม่รู้ที่มา คล้ายๆกับ "อย่ารับของจากตนแปลกหน้า" นั่นแหละ อะไรแปลกๆก็อย่าไปเปิดมันเลยนะ

แค่สองข้อนี้ก็น่าจะพอแล้วหล่ะ

แล้วตอนไหนหล่ะที่ควรลง Antivirus?

เอาจริงๆในวินโดวส์ก็มี Windows Defender มาให้อยู่แล้วนะจากที่ใช้มามันก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไรมาก แต่ในกรณีที่คอมเป็นคอมสาธารณะ เช่น ร้านถ่ายเอกสาร,อินเตอร์เน็ทคาเฟ่ ที่วันๆนึงมีแฟลชไดรฟ์ไม่รู้กี่อันมาจิ้มก็ควรหา Antivirus ยี่ห้อดีๆมาติดตั้งไว้กันเหนียวดีกว่า ลดความเสี่ยงที่ข้อมูลจะสูญหายได้เยอะ

มาอวยฮินาตะกันเถอะ!!!! The Last: Naruto the Movie

นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ดูนารูโตะเดอะมูฟวี่ในโรง ภาคนี้ต้องบอกว่าเป็นภาคที่ทำมาอวย NaruHina แบบสุดลิ่มทิ่มประตูจริงๆ คนอื่นนี่เป็นตัวประกอบสุดๆ (ซาสึเกะมีบทอยู่ประมาณ 10 วิ 555+)

Hinataaaaaaaaaaaa

เนื้อเรื่องหลักค่อนข้างไม่มีอะไรมากมายแต่ส่วนสำคัญของที่ภาคนี้ต้องการนำเสนอคือ ความทรงจำที่มีร่วมกันของฮินาตะกับนารูโตะตั้งแต่เด็กจนโตกันเลย (ฮินาตะตอนเด็กน่ารักมากกกก เสียดายโผล่มาน้อยไปหน่อย) 

ฝั่งฮินาตะเด็กขี้อายที่เดินตามหลังนารูโตะมาตลอด ค่อยๆรวบรวมความกล้าที่ละนิดทีละหน่อยเพื่อที่จะก้าวขึ้นมายืนเคียงข้างนารูโตะ ถึงคนอื่นอาจจะมองเป็นเรื่องง่ายๆแต่สำหรับเด็กที่เติบโตมาแบบฮินาตะมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย ฮินาตะแสดงความเข้มแข็งที่ได้จากการเผ้ามองนารูโตะให้เห็นได้อย่างชัดเจนทั้งตอนที่เพนบุกโคโนฮะและในภาคนี้ตอนที่ถูกโตะสารภาพความรู้สึก

กว่าจะมาถึงจุดนี้ได้นี่เลือดตาแทบกระเด็นทั้งฮินาตะทั้งกองอวย

ส่วนฝั่งนารูโตะที่ใช้ชีวิตโดยการมุ่งไปข้างหน้าจนมองไม่เห็นรอบๆ(โง่) ก็มีพัฒนาการค่อยๆสังเกตความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อฮินาตะถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนรู้สึกตัว(ก็โง่นั่นแหละ) ในที่สุดก็สารภาพความรู้สึกของตัวเองให้กับฮินาตะในภาคนี้ เยส!!!!!!!!!!!!

เนื้อเรื่องในส่วนอื่นๆของภาคนี้คงอยู่ในระดับแค่สอบผ่านตามมาตรฐานโชเน็นจัมพ์ เนื้อเรื่องเดาง้ายง่ายไม่มีที่มาที่ไปให้ต้องทำความเข้าใจมากนัก ใจจริงอยากให้ทิ้งพล็อทเรื่องเกี่ยวกับฉากบู๊ให้หมด เหลือแค่ส่วนที่เป็น NaruHina หรือไม่ก็เพิ่ม SusuSaku ด้วยซ้ำ 555+

tl;dr : ถ้าเป็น #ทีมฮินาตะ ควรหามาดูอย่างยิ่ง ถ้าอยู่ทีมอื่นไม่ต้องรีบก็ได้ไม่ได้เห็นอะไรหรอก

Edit : แปะเพลงตอนจบเพิ่มหน่อย

Whiplash บ้าคลั่ง ทรงพลัง

เรื่องราวของ Whiplash เป็นเรื่องราวการต่อสู้ระหว่าง "แอนดรูว์" เด็กปีหนึ่งผู้หลงไหลในการตีกลอง กับอาจารย์ "เฟลทเชอร์" ผู้อุทิศชีวิตให้กับความสมบูรณ์แบบ เมื่อแอนดรูว์ถูกชักชวนโดยอาจารย์ที่เก่งที่สุดในโรงเรียนให้มาร่วมวง แอนดรูว์ทุ่มเททุกอย่างที่เค้ามีทั้งกำลังกายกำลังใจแต่เสียงตอบรับจากเฟลทเชอร์กลับไม่ใช่สิ่งที่เค้าคาดหวังเลยแม้แต่น้อย....

There are no two words in the English language more harmful than "good job". - Terence Fletcher

Whiplash ตบหน้าแนวคิดที่ว่า "เมื่อเราทำอะไรเต็มที่แล้วถึงแม้ว่ามันจะไม่สำเร็จแต่มันก็คุ้มค่า" อย่างรุนแรงด้วยแนวคิด "คนที่ทำไม่สำเร็จไม่มีสิทธิ์จะอ้างว่าตัวเองทำเต็มที่แล้ว" ถึงแม้ตัวหนังจะไม่ได้บอกตรงๆแต่นี่เป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นตลอดเวลาที่ดูหนังเรื่องนี้

แอนดรูว์ตัวเอกของเรื่องได้แสดงให้เห็นถึงความพยายามในการฝึกซ้อมอย่างหนักจนเลือดกระเด็น แต่เมื่อมีข้อผิดพลาดเกิดขึ้น ถึงแม้ว่าข้อผิดพลาดนั้นจะเล็กน้อยแค่ไหน แต่เฟลทเชอร์ก็ไม่ปล่อยให้ข้อผิดพลาดนั้นผ่านไปแม้แต่ครั้งเดียว

เฟลทเชอร์เป็นครูที่เก่งแต่ไม่ใช่ประเภทครูดีเด่นที่คอยตบบ่าลูกศิษย์แล้วพูดคำปลอบใจสวยหรูเพื่อให้ลูกศิษย์มีกำลังใจเดินหน้าต่อ แต่เป็นครูที่จะทำลายผู้ที่ผิดพลาดเพื่อค้นหาความสมบูรณ์แบบ ถึงแม้วิธีการนั้นเป็นเป็นความสุดโต่งแต่การสร้างอัจฉริยะนั้นย่อมไม่สามารถทำด้วยวิธีทั่วไปเช่นกัน

จุดเด่นที่สุดของ Whiplash ไม่ใช่ตัวเนื้อเรื่องแต่เป็นการปะทะทางอารณ์ของลูกศิษย์และอาจารย์ โดยฝั่งแอนดรูว์มีอีโก้สูงขึ้นเรื่อยๆจากการฝึกฝนของตนต้องปะทะกับอีโก้ที่สูงทะลุชั้นบรรยากาศของเฟลทเชอร์ ทำให้ตัวหนังนั้นไต่ระดับความตื่นเต้นและกดดันสูงขึ้นเรื่อยๆและไม่ยอมลดลงแม้แต่นิดเดียวจนจบ

Whiplash ไม่ใช่หนังที่เชิญชวนให้ใครก็ตามออกไล่ตามความฝันของตน มันเป็นหนังที่บอกว่า "ถ้าเอ็งต้องการไล่ตามฝันหล่ะก็แค่พยายามสุดฝีมือมันยังไม่พอหรอก เอ็งต้องพยายามให้ยิ่งกว่าสุดฝีมือขึ้นไปอีก วินาทีที่เอ็งคิดว่าทำเต็มที่แล้วนั่นแหละคือวินาทีที่ความฝันของเอ็งจบลง"

tl;dr : มันส์โคตรๆไปหามาดูซะ

วิธีแก้ "username is not in the sudoers file. This incident will be reported"

อาการคือตอนที่สั่ง sudo ตัว  terminal จะฟ้องว่า "username is not in the sudoers file. This incident will be reported"
*เคยลองแค่ใน CentOS

1. เปิด terminal
2. เปลี่ยนเป็น root user ด้วยคำสั่ง su
3. กรอกพาสเวิร์ด root ที่ตั้งไว้ตอนลง CentOS
4. รัน visudo
5. หาบรรทัดที่เขียนว่า
   ## Allows people in group wheel to run all commands
   #%wheel ALL=(ALL) ALL
   แล้วลบ '#' ออกจาก "#%wheel ALL=(ALL) ALL" (ถ้าไม่มีอยู่แล้วก็ไม่เป็นไร)
6. เซฟแล้วออกด้วยคำสั่ง :wq
7. รัน 'usermod -aG wheel USERNAME' เปลี่ยน USERNAME เป็นชื่อ user ของเรา
8. logout ออกจาก CentOS แล้ว Login ใหม่

หลังจากนั้นน่าจะใช้งาน sudo ได้ตามปกติ

ที่มา : Roman's comment in "How to add a CentOS user to the sudoers list"

Steam Holidays Sales 2014 โดนอะไรไปบ้าง?

รอบนี้โดนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่เนอะ?

• BattleBlock Theater                                                            ฿78.75
• Bastion                                                                             ฿78.75
• Hitman: Blood Money                                                         ฿39.80
• PAYDAY 2: Gage Shotgun Pack                                              ฿32.25
• To the Moon                                                                       ฿43.80

รวม                                                                                            ฿273.35